Beton komórkowy (a dokładnie autoklawizowany beton komórkowy) to materiał, który otoczony jest wieloma mitami, legendami, sprzecznymi opiniami i ludowymi przesadami. Już sama ilość nazw pod którymi funkcjonuje ten materiał jest niespotykana. Książkowa nazwa to autoklawizowany beton komórkowy, skracana również do betonu komórkowego. Ale znany jest też pod nazwami takimi jak: gazobeton, pianobeton (jedna z odmian betonu komórkowego), pianiak, beton pianowy, porobeton, nazwami własnymi producentów - Suporex, Ytong, Solbet; lub pochodzącymi od miejscowości produkcji. Do tego wszystkiego dochodzi nieprawdziwa opinia, ze jest to materiał niezdrowy i promieniotwórczy.
Autoklawizowany beton komórkowy wytwarzany jest z:- zaprawy wapiennej lub cementowo-wapiennej
- wypełniacza w postaci piasku kwarcowego lub popiołów lotnych
- proszku lub pasty aluminiowej jako środka porotwórczego
- wody
- dodatków chemicznych np detergentów
Po wymieszaniu wszystkich składników, stwardnieniu i pocięciu na bloczki poddawany jest autoklawizacji czyli działaniu pary wodnej pod ciśnieniem i w wysokiej temperaturze, która utwardza materiał i powoduje powstanie porów powietrza. Można ogólnie powiedzieć, że gdy do produkcji użyto piasku to powstaje biały beton komórkowy, a gdy użyto popiołów lotnych to beton ma kolor szary. Jak zatem widać biały beton komórkowy wytwarzany jest z naturalnych składników, które charakteryzują niską radioaktywnością naturalną i nie wywołują żadnych szkodliwych skutków zdrowotnych. Szary beton z popiołami lotnymi ma większe promieniowanie naturalne, lecz i tak nie wyższe niż ceramika tradycyjna i poryzowana. Po więcej szczegółów zapraszam tutaj i tutaj.
Beton komórkowy produkowany jest w różnych gęstościach: 300, 350, 400, 500, 600, 700 kg/m3. Im materiał jest lżejszy tym jest cieplejszy, lecz jego wytrzymałość jest mniejsza. Dlatego też bloczki odmiany 300, 350, 400 używane są jedynie w ścianach zewnętrznych jednowarstwowych lub wypełniających. Ściany nośne (wewnętrzne i zewnętrzne warstwowe) oraz działowe wykonuje się z odmian 600 ,700. Bloczki mogą być łączone tradycyjną zaprawą murarską, lub klejem cienkowarstwowym. Stosowanie kleju wymaga jednak bloczków o większej dokładności wymiarowej (czyli mniejszej tolerancji wymiarowej) TLMA, TLBA lub D zamiast standardowych parametrów GPLM lub M, które są nieco tańsze. Przejdźmy zatem do omówienia zalet i wad betonu komórkowego.
BETON KOMÓRKOWY BIAŁY
Produkowany na bazie piasku kwarcowego, bez domieszek popiołów lotnych.
ZALETY:
+ bardzo wysokie parametry cieplne materiału
+ naturalny, nieszkodliwy skład
+ duża pojemność cieplna
+ łatwość wykonania i obróbki narzędziami ręcznymi
+ minimalna ilość strat materiału
+ minimalna ilość strat materiału
+ niska waga,
+ najniższe promieniowanie naturalne wśród materiałów murowych
+ duża przewodność wilgoci ("oddychanie")
+ niska energochłonność procesu produkcji
WADY:
- niska wytrzymałość i kruchość materiału (lecz zupełnie wystarczająco dla budownictwa jednorodzinnego)
- mała odporność na działanie wody, duża chłonność
- kiepskie parametry akustyczne
BETON KOMÓRKOWY SZARY
Wytwarzany z popiołów lotnych pochodzących z elektrowni i elektrociepłowni.
ZALETY:
+ wysokie parametry cieplne materiału
+ duża pojemność cieplna
+ łatwość wykonania i obróbki narzędziami ręcznymi
+ niska waga,
+ duża przewodność wilgoci ("oddychanie")
+ niska energochłonność procesu produkcji
WADY:
- niska wytrzymałość i kruchość materiału (lecz nieco lepsza niż białego betonu komórkowego)
- mała odporność na działanie wody, duża chłonność
- kiepskie parametry akustyczne
- obecność popiołów lotnych podnosi naturalne promieniowanie materiału (lecz jest niższe niż wyrobów ceramicznych)
PODSUMOWANIE
Beton komórkowy znany jest od ok 80 lat. Szeroko stosowany w Szwecji, Niemczech a nawet w PRL w blokach z wielkiej płyty (o czym mało kto wie).
W trakcie budowy to bardzo wdzięczny materiał, lekki, o dużych wymiarach co przyspiesza prace, łatwy w obróbce (co minimalizuje straty) ręcznymi narzędziami. Polecam do budowy systemem gospodarczym lub nawet samodzielnie (jeśli mamy o tym pojecie!). Niestety jest to delikatny materiał, który należy chronić przed uszkodzeniami i warunkami klimatycznymi. Ściany mogą byc murowane na tradycyjnej zaprawie murarskiej lub kleju cienkowarstwowym (uwaga na dokładność wymiarową). Często bloczki są wyposażone w wpust i wypust (pióro-wpust) oraz uchwyty do przenoszenia. Niestety oba te udogodnienia podnoszą nieco cenę bloczków.
Wykończenie ścian z betonu komórkowego jest typowe dla murów. Tynki cementowo-wapienne lub gipsowe od wewnątrz, tynki tradycyjne lub cienkowarstwowe na siatce zbrojącej, oblicówki drewniane, kamienne lub inne od zewnątrz. Dla ścian jednowarstwowych zaleca się tynki lekkie. Murów z betonu komórkowego absolutnie nie można pozostawiać bez wykończenia.
W trakcie budowy to bardzo wdzięczny materiał, lekki, o dużych wymiarach co przyspiesza prace, łatwy w obróbce (co minimalizuje straty) ręcznymi narzędziami. Polecam do budowy systemem gospodarczym lub nawet samodzielnie (jeśli mamy o tym pojecie!). Niestety jest to delikatny materiał, który należy chronić przed uszkodzeniami i warunkami klimatycznymi. Ściany mogą byc murowane na tradycyjnej zaprawie murarskiej lub kleju cienkowarstwowym (uwaga na dokładność wymiarową). Często bloczki są wyposażone w wpust i wypust (pióro-wpust) oraz uchwyty do przenoszenia. Niestety oba te udogodnienia podnoszą nieco cenę bloczków.
Wykończenie ścian z betonu komórkowego jest typowe dla murów. Tynki cementowo-wapienne lub gipsowe od wewnątrz, tynki tradycyjne lub cienkowarstwowe na siatce zbrojącej, oblicówki drewniane, kamienne lub inne od zewnątrz. Dla ścian jednowarstwowych zaleca się tynki lekkie. Murów z betonu komórkowego absolutnie nie można pozostawiać bez wykończenia.
POWRÓT
Wykorzystano materiały: Termalica
