Stropy prefabrykowane wytwarzane są z wyspecjalizowanych zakładach. Na plac budowy przywożone jako gotowe elementy wykonane "na wymiar" o długości równej rozpiętości stropu. Montaż odbywa się przy pomocy dźwigu. Mieszanka betonowa konieczna jest jedynie do wykonania wieńców oraz scalenia płyt (przez zalanie zamków pomiędzy płytami albo ułożenie warstwy nadbetonu).
Na naszym rynku dostępne jest kilka podstawowych typów stropów prefabrykowanych. Szczegółowe rozwiązania takie jak kształt połączeń czy materiał mogą się różnić w zależności od technologii poszczególnych wytwórców.
A zatem, tradycyjnie zaczynamy od opisu poszczególnych typów stropów prefabrykowanych.
Stropy z płyt prefabrykowanych (zwanych czasem panelami) przywozi się w postaci elementów o szerokości ie przekraczającej 1,50m. Następnie montowane są przy pomocy dźwigu na odpowiednio przygotowanych ścianach. Zaleca się stosowanie gotowych kształtek wieńcowych (w formie litery L lub U) lub podmurowania górnej powierzchni ścian dwoma lub trzema warstwami cegły pełnej na zaprawie cementowej (patrz rys. powyżej). Zapobiega to pękaniu ścian, dzięki równomiernemu przeniesieniu obciążeń na ścianę. Jeżeli płyty opieramy na żelbetowych belkach możemy montować je bezpośrednio na warstwie zaprawy cementowej (wyrównawczej). Aby obniżyć koszty montażu proponuję tzw montaż z kół, czyli układanie płyt na stropie prosto z samochodu, które je dostarczył. Wymaga to zgrania terminu dostawy z robotami budowlanymi, jednak ograniczamy koszty dźwigu który przyjeżdża tylko jeden raz. Po ułożeniu płyt pozostaje jedynie zalanie mieszanką betonową wieńców oraz połączeń między płytami (zamków). W tym momencie strop uzyskuje już pełną nośność. Jak widać nie ma potrzeby żadnego stemplowania ani szalowania.
A zatem, tradycyjnie zaczynamy od opisu poszczególnych typów stropów prefabrykowanych.
1. Stropy płytowe
Stropy z płyt prefabrykowanych (zwanych czasem panelami) przywozi się w postaci elementów o szerokości ie przekraczającej 1,50m. Następnie montowane są przy pomocy dźwigu na odpowiednio przygotowanych ścianach. Zaleca się stosowanie gotowych kształtek wieńcowych (w formie litery L lub U) lub podmurowania górnej powierzchni ścian dwoma lub trzema warstwami cegły pełnej na zaprawie cementowej (patrz rys. powyżej). Zapobiega to pękaniu ścian, dzięki równomiernemu przeniesieniu obciążeń na ścianę. Jeżeli płyty opieramy na żelbetowych belkach możemy montować je bezpośrednio na warstwie zaprawy cementowej (wyrównawczej). Aby obniżyć koszty montażu proponuję tzw montaż z kół, czyli układanie płyt na stropie prosto z samochodu, które je dostarczył. Wymaga to zgrania terminu dostawy z robotami budowlanymi, jednak ograniczamy koszty dźwigu który przyjeżdża tylko jeden raz. Po ułożeniu płyt pozostaje jedynie zalanie mieszanką betonową wieńców oraz połączeń między płytami (zamków). W tym momencie strop uzyskuje już pełną nośność. Jak widać nie ma potrzeby żadnego stemplowania ani szalowania. - płyty pełne: wykonane z żelbetu, zbrojonego betonu lekkiego lub zbrojonego betonu komórkowego. W budownictwie mieszkaniowym szczególnie popularne są te ostatnie (z zbrojonego betonu komórkowego) ponieważ są stosunkowo lekkie i posiadają dobre parametry termiczne, tworząc jednocześnie wraz z elementami ściennymi kompletny system budynku z jednorodnego materiału. Rozpiętość 6,00-8,00 m, przy grubości płyt 15-35 cm (im większa rozpiętość, tym płyty grubsze). Szerokość pojedynczych płyt wynosi 60, 90,120, 150 cm.
- płyty kanałowe: z podłużnymi otworami (okrągłymi lub prostokątnymi), wykonane najczęściej z żelbetu, rzadziej z betonów lekkich. Technologicznie wywodzą się z systemów wielkiej płyty, lecz przez lata były sukcesywnie unowocześniane. W porównaniu z płytami pełnymi charakteryzują się mniejszą masą przy porównywalnej nośności. Pozostałe parametry mają zbliżone do płyt pełnych, a dokładne dane zawsze zależą od konkretnego producenta.
- płyty strunobetonowe (sprężone): wykonane z betonu sprężonego w trakcie produkcji cięgnami sprężającymi ze stali o bardzo dużej wytrzymałości (tzw. strun). Dzięki temu maja znacznie większą wytrzymałość niż tradycyjny żelbet. Wyglądają podobnie do wyżej wymienionych płyt kanałowych, lecz charakteryzują się rozpiętościami dochodzącymi do 12,00 - 14,00 m przy wysokości konstrukcji 15-32cm. W budynkach jednorodzinnych ich zastosowanie jest jednak rzadkie. Ze względu na swoją rozpiętość przenoszą na ściany bardzo duże obciążenia (2-3 razy większe niż w przypadku innych stropów). Wymagają zatem solidnego podparcia na belkach żelbetowych lub ścianach o dużej nośności (silikaty, bloczki betonowe, pustaki ceramiczne lub cegła o klasie minimum 15 MPa). Ściany murowane wymagają ponadto wzmocnienia tzw. podwójnym wieńcem (czyli o wysokości dwa razy większej niż tradycyjnie, wykonywany w dwóch etapach).
- płyty panwiowe, korytkowe, łupinowe i inne: mają kształt odwróconej litery U, wykonane ze zbrojonego betonu zwykłego lub lekkiego. Płyty te są bardzo lekkie, ale mają małą nośność. Najczęściej wykorzystywane są w budownictwie przemysłowym jako przykrycia dachowe. W budownictwie mieszkaniowym nie są obecnie stosowane, gdyż ich dolna powierzchnia posiada liczne żebra, które nie wyglądają estetycznie.
+ brak szalunków i podparć: strop układany jest bezpośrednio na odpowiednio przygotowanych ścianach i belkach
+ stosunkowo niska cena: bardzo niskie koszty robocizny i brak kosztów dodatkowych (np deskowania)
+ równy gładki sufit: nie wymaga grubej warstwy tynku
+ wysoka dokładność wymiarowa i pewna jakość
+ ograniczenie do minimum robót mokrych w budynku
+ możliwość montażu stropu nawet w zimie
+ strop natychmiast po montażu może być w pełni obciążany ( z wyjątkiem stropów strunobetonowych)
+ dobre parametry akustyczne
+ możliwość wykonania balkonów
Wady stropów płytowych:
- do montażu konieczne jest miejsce dla rozstawienia dźwigu i rozładunku, oraz odpowiednia odległość od sieci naziemnych (np kabli elektrycznych)
- wymagana dokładność wykonania ścian: odchylenia mogą być niwelowane jedynie w bardzo małym zakresie
- możliwość powstawania rys na łączeniu płyt: nie zagraża to bezpieczeństwu ale psuje estetykę sufitu
- ograniczenia architektoniczne: wymiary, kształt i konstrukcję budynku należy dostosować do wymiarów modularnych (wielokrotność 30 cm)
- ograniczony wybór wymiarów płyt: projekt całego domu musi zostać adaptowany do wymiarów produkowanych płyt stropowych
- trudności w przykrywaniu pomieszczeń o nieregularnych kształtach: optymalne są pomieszczenia o kształcie prostokątnym.
2. Stropy typu filigran
Stropy typu filigran łączą cechy stropów prefabrykowanych i monolitycznych. Składają się z prefabrykowanej płyty dolnej grubości 5-8 cm ze zbrojeniem głównym oraz stalowymi kratowniczkami służącymi do połączenia prefabrykatu z nadbetonem. Warstwa nadbetonu wymaga dodatkowego dozbrojenia na budowie. Zapobiega jednocześnie zarysowaniom na łączeniach płyt. Producenci wykonują prefabrykowane płyty "na wymiar". Nie ma więc problemu z przykryciem pomieszczeń o nietypowych kształtach. Niestety w przypadku domów jednorodzinnych stropy filigran są zbyt drogie. Opracowanie projektu oraz wykonanie szablonów do wykonania płyt kosztuje. Natomiast przy budowie całych osiedli powtarzalnych budynków stropy tego typu są bardzo dobrym rozwiązaniem.
TEMATY POWIĄZANE
3.2.1. Stropy monolityczne
3.2.2. Stropy gęstożebrowe
3.2.4. Stropy żelbetowe - co wybrać?
grafika: www.fabrykastropow.pl; www.brukbet.budoskop.pl; www.elbet.pl; http://www.konbet.com.pl; www.betard.pl;
