Budownictwo prefabrykowane praktycznie każdemu kojarzy się z tzw. wielką płytą i szarymi osiedlami bloków. Jednak budownictwo prefabrykowane to nie tylko betonowa wielka płyta ale także lekkie i proste w montażu systemy szkieletowe. Łączy je jedno - gotowe elementy powstają w specjalistycznej fabryce, w której cały proces produkcji podlega ścisłej kontroli, a na placu budowy są jedynie montowane, szybko i sprawnie.
Ponieważ każdy producent domów prefabrykowanych rozwija swoją własną technologię, to nie będę szczegółowo opisywał ich rozwiązań - to nie jest artykuł sponsorowany. Opisze jednak wady i zalety prefabrykacje oraz podstawowe systemy występujące na rynku. Pokażę również realne informacje, walcząc zarówno z mitami jak i hasłami reklamowymi.
Proces budowy
Proces budowy domu prefabrykowanego przebiega nieco odmiennie niż w tradycyjnym budownictwie. Przede wszystkim projekt budynku musi być dostosowany do technologii. Należy więc ściśle powiązać wybór projektu z wyborem Wykonawcy. Często sami Wykonawcy mają w swojej ofercie również projekty domów (oczywiście przystosowane do swojej technologii). Jeśli w ofercie producenta znajdziemy projekt, który nam odpowiada warto skorzystać z takiej opcji. Mamy wtedy pewność, że budowa takiego budynku nie sprawi żadnych trudności i z duża pewnością była już wcześniej wykonywana. W przypadku wyboru innego projektu, wybrana przez nas firma sama dostosuje go do swojej technologii. Warto jednak zawsze przed ostatecznym wyborem projektu skonsultować się z firmą wykonawczą czy podoła jego budowie.
Elementy budynku wytwarzane są w fabryce przez ok 1-3 miesięcy. W tym czasie na zagospodarowujemy teren budowy, wykonujemy ogrodzenie, oraz niezwykle ważne w tym przypadku, dojazdy oraz miejsce do ustawienia dźwigu. W tym czasie wykonujemy także fundamenty lub piwnice.
Na tak przygotowane miejsce przywożone są gotowe elementy budynku. Sam ich montaż trwa zwykle kilka dni. W tym czasie, dla najpopularniejszych systemów, uzyskujemy konstrukcję budynku w stanie surowym, często z oknami, ale zwykle bez pokrycia dachowego i wykończonej elewacji. Aby uniknąć szpecących łączeń elewację (z dodatkowym ociepleniem) oraz pokrycie dachowe wykonuje się w kolejnym etapie. Wewnątrz prefabrykowane ściany są wykończone płytami g-k, które należy w kolejnym etapie zaszpachlować na połączeniach i pomalować lub wyłożyć np płytkami ceramicznymi. Na stropach trzeba wykonać posadzki. Instalacja elektryczna jest już ukryta w ścianach, natomiast pozostałe instalacje wykonuje się na placu budowy. Tym samym całkowity czas budowy domu pod klucz jest krótszy niż tradycyjnego, jednak zapomnijmy, ze dom pod klucz będziemy mieć w miesiąc. Hasła Producentów o budowie w ciągu kilku dni dotyczą jedynie montażu konstrukcji. Wykonanie fundamentów oraz niezbędne prace wykończeniowe i instalacyjne trwają zwykle 1-3 miesięcy.
Skrócenie tego czasu jest już bardzo trudne, chociaż możliwe. Konieczna jest inna, mniej popularna technologia (przestrzenne moduły wolumetryczne) oraz wykonanie większości prac (instalacji, okładzin ściennych, posadzek i pokrycia dachowego) w zakładzie prefabrykacji. Niestety takie budynku mają dość ograniczoną formę architektoniczną - nie każdemu przypadną do gustu.
Zalety i wady budownictwa prefabrykowanego
- Wysoka jakość budynku i poszczególnych elementów
- Dokładność wymiarowa budynku
- Szybki czas budowy
- Montaż domu (w zależności od technologii) może odbywać się nawet zimą, na wcześniej przygotowanych fundamentach
- Budowa z prefabrykatów jest czysta i po jej zakończeniu plac budowy nie wymaga sprzątania.
- Gwarancja, obejmująca wszelkie elementy konstrukcji domu (a czasem także elementów wykończeniowych), może trwać nawet kilkanaście lat.
- Nadzór i zaangażowanie w trakcie budowy ze strony Inwestora jest minimalny
- Cena. Są droższe od domów budowanych bezpośrednio na posesji.
- Do ich montażu potrzebny jest ciężki sprzęt – dźwigi i ciężarówki.
- Drogi dojazdowe muszą zapewniać dojazd samochodów ciężarowych.
- Plac budowy powinien umożliwiać pracę dźwigu samochodowego.
- Budowy nie da się podzielić na etapy, a wydatków rozłożyć w czasie.
- Ograniczenia architektoniczne i konstrukcyjne
Rodzaje technologii prefabrykowanych
- Szkieletowy płytowy: najpopularniejszy system, w którym gotowe elementy w postaci płaskich płyt ściennych, stropowych i dachowych o długości do 12-15m łączone są na miejscu budowy. Ściany i stropy to lekka konstrukcja szkieletowa drewniana lub stalowa, budowana w zakładzie prefabrykacyjnym, a wykańczana już na miejscu.
- Przestrzenne moduły wolumetryczne: to skrzynkowe moduły wyposażone w pokrycie dachowe, elewacje, instalacje, stolarkę, podłogi, tapety Konstrukcja modułów wykonana z betonu lekkiego lub w systemie szkieletowym stalowym. Zapewnia najkrótszy czas budowy, jednak transport elementów przestrzennych jest kosztowny.
- Płyty warstwowe (wielka płyta): wykonane z betonów lekkich lub tradycyjnych materiałów murarskich (łączonych w większe elementy) o wielkości pomieszczenia (długość do ok 6m). Warstwa ocieplenia i elewacyjna może być wykonana na placu budowy lub w fabryce.
- Panele (wielki blok): płyty z materiałów jak wyżej lecz o mniejszych wymiarach - zwykle o wysokości kondygnacji lecz szerokości nie większej niż 120-150 cm. Ocieplenie i elewacja wykonywane są już na miejscu budowy.
- Ściany z betonowym rdzeniem w deskowaniu traconym
grafika: http://www.gebco.pl/
0 komentarze:
Prześlij komentarz