2.1. Ściany - podział

Odpowiednio zaprojektowane ściany zapewniają:

• przeniesienie sił działających na przegrody
• izolację termiczną
• izolację przed przenikaniem gazów i zanieczyszczeń 
• izolacje akustyczną
• bezpieczeństwo
• zdrowy i korzystny mikroklimat (błędna konstrukcja warstw ściany może wywołać długotrwałe zawilgocenie spowodowane parą wodną)

Rodzaje ścian:

• szkieletowe - za funkcje nośne / konstrukcyjne ściany odpowiada wewnętrzny szkielet w postaci słupów, oczepów i podwalin; za pozostałe funkcje odpowiada wypełnienie umieszczone pomiędzy konstrukcją ściany
• masywne / pełne - wykonane z jednorodnego materiału, jednolite w całym przekroju; za funkcje nośne, izolacyjne i fasadowe odpowiada jeden materiał
• warstwowe - złożone z kilku pionowych warstw, które spełniają odrębne funkcje;

Konstrukcja i przeznaczenie ścian:

• nośne - przenoszą wszystkie obciążenia zewnętrzne i przejęte z innych elementów budynku
• samonośne - przenoszą jedynie obciążenia własne
• osłonowe / wypełniające - przenoszą ciężar własny oraz parcie wiatru
• działowe - wydzielają pomieszczenia w budynku, nie przenoszą obciążeń

Materiały ścian:

• ceramika i ceramika poryzowana
• beton komórkowy
• beton (bloczki i pustaki betonowe oraz beton monolityczny)
• żelbet (elementy konstrukcyjne ścian szkieletowych, ściany piwnic)
• betony lekkie (np keramzytobeton)
• gips
• silikaty
• drewno i materiały drewnopodobne - wykorzystywane jako ściany pełne (np wieńcowe) lub ściany szkieletowe
• stal i aluminium
• szkło
• materiały izolacyjne
• materiały wykończeniowe

POWRÓT

ZOBACZ RÓWNIEŻ:

Termoizolacje
Materiały ścienne

Ściany murowane

czytaj więcej...

2.2. Materiały na ściany

Ściany to symbol, archetyp domu. Nikt nie wyobraża sobie domu bez ścian. Solidnych, mocnych , trwałych i ciepłych. Odpornych na warunki atmosferyczne, chroniące przed zimnem, hałasem i innymi ludźmi. 

Wybór materiału na ściany jest jedną z wielu decyzji jakie musimy podjąć jeszcze na etapie projektu, a na pewno przed rozpoczęciem budowy. Jednocześnie Inwestorzy bardzo dużo czasu poświęcają na szukanie najlepszego materiału ściennego. A do tego jeszcze dochodzi wybór technologii (murowana, szkieletowa lub inna), ilości warstw, wykończenia elewacji. O różnych technologiach budowy i konstrukcji ścian można przeczytać tutaj.

Skupmy się teraz na na pozytywnych i negatywnych cechach poszczególnych materiałów. Dla ułatwienia podzielimy je na podstawowe grupy ze względu na technologię budowy.

Ściany murowane

zbudowane są z drobnowymiarowych elementów połączonych ze sobą warstwą spoiwa

• ceramika tradycyjna i poryzowana
• beton komórkowy
• silikaty
• keramzytobeton i betony lekkie
• bloczki betonowe
• gips
• kamień
• inne (np glina)
• materiały termoizolacyjne

Ściany szkieletowe lekkie

Konstrukcja nośna z elementów drewnianych lub stalowych, z lekkim wypełnieniem z materiałów termoizolacyjnych, wykończonych okładzinami.

• drewno i materiały drewnopochodne
• profile i blachy stalowe
• płyty g-k
• panele PVC
• folie wiatroszczelne i paroizolacyjne
• materiały termoizolacyjne

Ściany szkieletowe ciężkie

Szkielet konstrukcyjny stanowią żelbetowe słupy i belki. Wypełnienie ścian stanowią elementy murowane lub rozwiązania podobne jak w szkielecie lekkim.

• żelbet
• stal
• materiały murowe
• drewno i materiały drewnopochodne
• materiały termoizolacyjne

Inne rozwiązania

• ściany monolityczne - żelbetowe 
• ściany betonowe w szalunkach traconych np ze styropianu
• ściany prefabrykowane - szkieletowe, blokowe, wielkopłytowe
• drewniane lite - z bali

POWRÓT

grafika: http://redbeacon.s3.amazonaws.com/homeguides%2Farticles%2Fthumbs%2Fstone_wall_options_and_benefits.jpg.600x275_q85_crop.jpg

czytaj więcej...

2.2.1 Ceramika tradycyjna i poryzowana (porowata)

CERAMIKA TRADYCYJNA

Tradycyjna ceramika otrzymywana jest z gliny oraz piasku kwarcowego w wyniku wypalania w wysokiej temperaturze. W zależności od rodzaju gliny i temperatury wypalania możemy uzyskać ceramikę zwykłą lub klinkierową (temp. powyżej 1000 st C). Więcej szczegółów dotyczących sposobu produkcji, wymiarów czy typów ceramiki budowlanej znajdą Państwo np w wikipedii. My skupimy się teraz na wadach i zaletach tego materiału ściennego.

ZALETY:
+ tradycyjny, doskonale znany materiał
+ produkowany z naturalnych surowców
+ duża trwałość i odporność na warunki atmosferyczne
+ spora wytrzymałość na ściskanie
+ odporność na czynniki biologiczne
+ duży wybór elementów ściennych (cegieł, pustaków, kształtek uzupełniających) o różnych wymiarach
+ mrozoodporność i niska nasiąkliwość - tylko cegły klinkierowe

WADY:

- trudna obróbka, duże straty materiału, pracochłonność

- słabe właściwości termiczne

- konieczność wykończenia grubymi tynkami wielowarstwowymi 

- wysokie promieniowanie naturalne (wynikające z pochodzenia samej gliny)

- kłopotliwe prowadzenie instalacji oraz utrudnione mocowanie za pomocą kołków rozporowych w pustakach ceramicznych

- wysoka cena - dotyczy zwłaszcza cegieł klinkierowych

CERAMIKA PORYZOWANA

Wytwarzana jest w podobny sposób jak ceramika tradycyjna, lecz w procesie produkcji dodawane są zmielone trociny drzewne, które w czasie wypalania spalają się tworząc w ceramice mikropory powietrza. Dzięki temu ceramika ma lepsze właściwości cieplne kosztem wytrzymałości. Niestety, obecnie producenci zastępują naturalne składniki (piasek i wióry drzewne) popiołami lotnymi z hut i elektrowni i stosują barwniki aby uzyskać ceglany kolor swoich wyrobów. Dlatego też powoływanie się na tradycyjną i ekologiczną technologię jest w przypadku ceramiki poryzowanej jedynie chwytem marketingowym. Na dzień dzisiejszy jest to najpopularniejszy na rynku materiał do wznoszenia ścian zewnętrznych, wewnętrznych i działowych.

    

ZALETY:

+ tradycyjny, dobrze znany sposób budowy

+ dobre parametry cieplne

+ mniejszy ciężar ściany

+ przystępna cena

+ ogromna dostępność na rynku

+ kompletny system murowania ścian (z kształtkami nadproży, wieńców itp)

+ możliwość stosowania zapraw o cienkich spoinach

WADY:

- trudna obróbka, duże straty materiału, pracochłonność

- słaba wytrzymałość i kruchość

- wysoka nasiąkliwość 

- bardzo wysokie promieniowanie naturalne (wynikające ze stosowania popiołów lotnych)

- kłopotliwe prowadzenie instalacji oraz utrudnione mocowanie za pomocą kołków rozporowych w pustakach ceramicznych

PODSUMOWANIE

Ceramika to tradycyjny materiał ścienny. Znana jest od setek lat, dzięki czemu każdy murarz potrafi wybudować ścianę z cegieł lub pustaków ceramicznych. Jednak w ciągu ostatnich kilkunastu lat w ceramice budowlanej wiele się zmieniło, zarówno w samej produkcji jak i wykonawstwie.  Obecnie pustaki produkowane są z gliny z dodatkiem popiołów lotnych lub trocin, dzięki czemu jest bardziej porowaty, a zatem cieplejszy lecz mniej wytrzymały. 

W trakcie budowy nie sprawia większych problemów żadnej ekipie budowlanej. Jednak precyzyjne przycinanie wymaga drogich narzędzi, rzadko spotykanych na placach budowy, dlatego trzeba liczyć się ze sporymi stratami materiału. A w trakcie wykańczania największym problem jest montaż kołków rozporowych w ścianie - konieczne są specjalne typy przeznaczone specjalnie do pustaków ceramicznych.

Ściany murowane są najczęściej przy użyciu tradycyjnej zaprawy murarskiej cementowo-wapiennej. Natomiast gdybyśmy chcieli użyć cienkowarstwowej zaprawy klejowej to koniecznie musimy zakupić pustaki specjalnie przystosowane do tego celu. Mają one dokładniejsze wymiary i podlegają w trakcie produkcji szlifowaniu powierzchni górnych i dolnych.    

Ściany z materiałów ceramicznych wykańczane są od wewnątrz tradycyjnymi tynkami cementowo-wapiennymi lub gipsowymi. Możliwe jest również wykończenie płytami g-k. Od zewnątrz elewację możemy wykonać z dowolnego materiału - tradycyjnego tynku. tynku cienkowarstwowego na warstwie ocieplenia itp. Jedynie cegły klinkierowe lub licowe mogą pozostać bez wykończenia zarówno od wewnątrz jak i od zewnątrz.  

POWRÓT

Wykorzystano materiały: http://cegielniagrabarz.pl, Cegielnia Plenowo

czytaj więcej...

2.2.2. Beton komórkowy

Beton komórkowy (a dokładnie autoklawizowany beton komórkowy) to materiał, który otoczony jest wieloma mitami, legendami,  sprzecznymi opiniami i ludowymi przesadami. Już sama ilość nazw pod którymi funkcjonuje ten materiał jest niespotykana. Książkowa nazwa to autoklawizowany beton komórkowy, skracana również do betonu komórkowego. Ale znany jest też pod nazwami takimi jak: gazobeton, pianobeton (jedna z odmian betonu komórkowego), pianiak, beton pianowy, porobeton, nazwami własnymi producentów - Suporex, Ytong, Solbet; lub pochodzącymi od miejscowości produkcji. Do tego wszystkiego dochodzi nieprawdziwa opinia, ze jest to materiał niezdrowy i promieniotwórczy. 

Autoklawizowany beton komórkowy wytwarzany jest z:

• zaprawy wapiennej lub cementowo-wapiennej
• wypełniacza w postaci piasku kwarcowego lub popiołów lotnych
• proszku lub pasty aluminiowej jako środka porotwórczego
• wody
• dodatków chemicznych np detergentów

Po wymieszaniu wszystkich składników, stwardnieniu i pocięciu na bloczki poddawany jest autoklawizacji czyli działaniu pary wodnej pod ciśnieniem i w wysokiej temperaturze, która utwardza materiał i powoduje powstanie porów powietrza. Można ogólnie powiedzieć, że gdy do produkcji użyto piasku to powstaje biały beton komórkowy, a gdy użyto popiołów lotnych to beton ma kolor szary. Jak zatem widać biały beton komórkowy wytwarzany jest z naturalnych składników, które charakteryzują niską radioaktywnością naturalną i nie wywołują żadnych szkodliwych skutków zdrowotnych. Szary beton z popiołami lotnymi ma większe promieniowanie naturalne, lecz i tak nie wyższe niż ceramika tradycyjna i poryzowana.  Po więcej szczegółów zapraszam tutaj i tutaj.

Beton komórkowy produkowany jest w różnych gęstościach: 300, 350, 400, 500, 600, 700 kg/m3. Im materiał jest lżejszy tym jest cieplejszy, lecz jego wytrzymałość jest mniejsza. Dlatego też bloczki odmiany 300, 350, 400 używane są jedynie w ścianach zewnętrznych jednowarstwowych lub wypełniających. Ściany nośne (wewnętrzne i zewnętrzne warstwowe) oraz działowe wykonuje się z odmian 600 ,700. Bloczki mogą być łączone tradycyjną zaprawą murarską, lub klejem cienkowarstwowym. Stosowanie kleju wymaga jednak bloczków o większej dokładności wymiarowej (czyli mniejszej tolerancji wymiarowej)  TLMA, TLBA lub D zamiast standardowych parametrów GPLM lub M, które są nieco tańsze. Przejdźmy zatem do omówienia zalet i wad betonu komórkowego.

BETON KOMÓRKOWY BIAŁY

Produkowany na bazie piasku kwarcowego, bez domieszek popiołów lotnych. 

ZALETY:

+ bardzo wysokie parametry cieplne materiału

+ naturalny, nieszkodliwy skład

+ duża pojemność cieplna

+ łatwość wykonania i obróbki narzędziami ręcznymi
+ minimalna ilość strat materiału

+ niska waga,

+ najniższe promieniowanie naturalne wśród materiałów murowych

+ duża przewodność wilgoci ("oddychanie")

+ niska energochłonność procesu produkcji

WADY:

- niska wytrzymałość i kruchość materiału (lecz zupełnie wystarczająco dla budownictwa jednorodzinnego)

- mała odporność na działanie wody, duża chłonność  

- kiepskie parametry akustyczne

BETON KOMÓRKOWY SZARY

Wytwarzany z popiołów lotnych pochodzących z elektrowni i elektrociepłowni. 

ZALETY:

+ wysokie parametry cieplne materiału

+ duża pojemność cieplna

+ łatwość wykonania i obróbki narzędziami ręcznymi

+ niska waga,

+ duża przewodność wilgoci ("oddychanie")

+ niska energochłonność procesu produkcji

WADY:

- niska wytrzymałość i kruchość materiału (lecz nieco lepsza niż białego betonu komórkowego)

- mała odporność na działanie wody, duża chłonność  

- kiepskie parametry akustyczne

- obecność popiołów lotnych podnosi naturalne promieniowanie materiału (lecz jest niższe niż wyrobów ceramicznych)

PODSUMOWANIE

Beton komórkowy znany jest od ok 80 lat. Szeroko stosowany w Szwecji, Niemczech a nawet w PRL w blokach z wielkiej płyty (o czym mało kto wie).

W trakcie budowy to bardzo wdzięczny materiał, lekki, o dużych wymiarach co przyspiesza prace, łatwy w obróbce (co minimalizuje straty) ręcznymi narzędziami. Polecam do budowy systemem gospodarczym lub nawet samodzielnie (jeśli mamy o tym pojecie!). Niestety jest to delikatny materiał, który należy chronić przed uszkodzeniami i warunkami klimatycznymi. Ściany mogą byc murowane na tradycyjnej zaprawie murarskiej lub kleju cienkowarstwowym (uwaga na dokładność wymiarową). Często bloczki są wyposażone w wpust i wypust (pióro-wpust) oraz uchwyty do przenoszenia. Niestety oba te udogodnienia podnoszą nieco cenę bloczków.

Wykończenie ścian z betonu komórkowego jest typowe dla murów. Tynki cementowo-wapienne lub gipsowe od wewnątrz, tynki tradycyjne lub cienkowarstwowe na siatce zbrojącej, oblicówki drewniane, kamienne lub inne od zewnątrz. Dla ścian jednowarstwowych zaleca się tynki lekkie. Murów z betonu komórkowego absolutnie nie można pozostawiać bez wykończenia.

POWRÓT

Wykorzystano materiały: Termalica

czytaj więcej...

2.2.3. Silikaty

Silikaty zwane tez "białą cegłą" to materiały ścienne złożone z piasku, wapna i wody. W procesie produkcji poddawane są autoklawizacji (nasyceniu parą pod wysokim ciśnieniem) dzięki czemu powstaje materiał o dużej wytrzymałości na ściskanie, trwały, naturalny i ekologiczny. Do tego ze względu na powszechność składników oraz niską energochłonność produkcji, silikaty są jednym z najtańszych materiałów ściennych.

Silikaty często są obecnie mylone z betonem komórkowym. Wynika to z kilku powodów. Oba materiały mają biały kolor, dużą dokładność wymiarową, pióra i wpusty zamiast spoin pionowych, a nawet identyczne składniki (piasek, wapno i woda) oraz zbliżony proces produkcji. Jednak, w przeciwieństwie do betonu komórkowego, silikaty nie mają porów wypełnionych powietrzem. Ta różnica powoduje właśnie zupełnie odmienne parametry obu materiałów. Silikaty mają dużą wytrzymałość na ściskanie, małą nasiąkliwość, ale słabe parametry cieplne i bardzo dużą masę, czyli zupełnie odwrotnie niż beton komórkowy.  

Silikaty wykorzystuje się przy wznoszeniu:

- ścian zewnętrznych dwu- i trzywarstwowych

- ścian wewnętrznych nośnych i wypełniających

- ścian działowych

- ścian przeciwpożarowych

- ścian fundamentowych i piwnicznych (wymagają hydroizolacji)

- elewacji w postaci cegieł o różnych kolorach lub o fakturze łupanej - rys poniżej

 ZALETY

+  najwyższa wytrzymałość na ściskanie (do 30 MPa) umożliwia wybudowanie ściany o mniejszej grubości

+  znakomita izolacyjność akustyczna dzięki dużej masie

+ akumulacja ciepła

+ cena

+ niska nasiąkliwość

+ trwałość i odporność na warunki atmosferyczne, możliwość stosowania jako warstwy elewacyjnej bez dodatkowego wykończenia

+ odporność na pleśń i grzyby (z uwagi na dużą zawartość wapna)

+ dokładność wymiarowa

+ materiał ekologiczny

WADY

- niska izolacyjność termiczna

- wysoka masa 

- trudność obróbki

- pracochłonne wykonanie

- duże straty materiału

- nie pozwalają wybudować ściany jednowarstwowej

PODSUMOWANIE:

Silikaty to materiał niezbyt lubiany przez wykonawców. Są ciężkie, twarde i trudne w obróbce. Również wykonywanie bruzd nie jest łatwe.  Do tego wymagają grubszej warstwy izolacji cieplnej (2-4 cm więcej niż w innych materiałach murowych) aby zachować zbliżone parametry cieplne. Jednak, dzięki dużej wytrzymałości na ściskanie i dobrym parametrom akustycznym ściany mogą mieć mniejsza grubość niż te budowane z ceramiki czy betonu komórkowego. Do ścian nośnych powszechnie używa się elementów silikatowych o grubości 18 cm, w miejsce 24-25 cm ścian z innych materiałów. Dla domów parterowych można zastosować ściany nośne o grubości nawet 15 cm. Ściany muruje sie na tradycyjnej zaprawie, możliwe jest też użycie kleju cienkowarstwowego.

Ściany z silikatów od wewnątrz wykańcza się tradycyjnym tynkiem cementowo-wapiennym lub gipsowym. Płyt g-k też można użyć. Elewacje ścian dwuwarstwowych wykonywane są w typowy dla nich sposób. Natomiast jako warstwę elewacyjną ścian trójwarstwowych można użyć silikatowych cegieł grubości 9 cm lub 12 cm,w różnych kolorach  a także cegieł o fakturze łupanej (naśladujących kamień). W ten sposób można zbudować ścianę naprawdę tanią ścianę trójwarstwową, o dobrych parametrach termicznych i bardzo dużej trwałości.

POWRÓT

wykorzystana materiały: Grupa Silikaty, Silikaty Barlinek

czytaj więcej...

2.2.4. Keramzytobeton i betony lekkie

Beton lekki, w tym keramzytobeton to mieszanka betonowa, w której tradycyjne kruszywo (np żwir) częściowo zastąpiono materiałami lekkimi - keramzyt, pollytag, pumeks lub kulki styropianu. Te dodatki pozwalają zmniejszyć masę elementów i poprawić właściwości termoizolacyjne. Ciężar tego materiału wynosi 800-2200 kg/m3, podczas gdy zwykły beton ma ciężar 2400 kg/m3.

https://www.betard.pl/

Keramzyt to wypalona w wysokiej temperaturze glina ilasta, która pęcznieje podobnie jak pop-corn (szczegóły tutaj). Pollytag to z kolei kruszywo o parametrach zbliżonych do keramzytu, powstaje jednak z popiołów lotnych. 

Keramzytobeton i inne betony lekkie do budowy ścian stosuje się w postaci bloczków (głównie ściany piwniczne), pustaków lub bloczków łączonych z wkładką styropianową. Często stosuje się też keramzyt do produkcji gotowych ścian prefabrykowanych. 

ZALETY:

+ dobre właściwości termoizolacyjne i akustyczne

+ dosyć niski ciężar

+ do chropowatej powierzchni doskonale przylega tynk

+ odporność na wilgoć

+ przyzwoita wytrzymałość

WADY

- kruchość materiału

- wysoka cena

PODSUMOWANIE

Ściany z bloczków lub pustaków keramzytobetonowych wykonuje się w sposób podobny jak z ceramiki poryzowanej. Stosuje się tradycyjne zaprawy cementowo-wapienne lub ciepłochronne (w ścianach jednowarstwowych). Do wykończenia stosujemy dokładnie takie same materiały jak dla ścian z ceramiki poryzowanej czyli od wewnątrz tradycyjnymi tynkami cementowo-wapiennymi lub gipsowymi. Możliwe jest również wykończenie płytami g-k. Od zewnątrz elewację możemy wykonać z dowolnego materiału - tradycyjnego tynku. tynku cienkowarstwowego na warstwie ocieplenia itp.  

POWRÓT

grafika: www.betard.pl/;  Saint-Gobain

czytaj więcej...

2.3. Ściany murowane

Ściana murowana to drobnowymiarowe elementy (cegły, pustaki, bloczki) połączone ze sobą warstwą spoiwa (zaprawa, klej lub pianka). Poszczególne elementy muruje się z przesunięciem w każdej kolejnej warstwie, co zapobiega pękaniu. Mogą być zbudowane z różnych materiałów i w różnych technologiach. Mogą zostać użyte jako ściany zewnętrzne i wewnętrzne. W zależności od grubości mogą pełnić rolę nośną lub tylko wydzielać poszczególne pomieszczenia (ściany działowe).

W tym poście zajmiemy się ścianami murowanymi zewnętrznymi i wewnętrznymi, nośnymi i działowymi. Ich konstrukcją, funkcją a także możliwościami wykończenia. Przedstawię jak zwykle zalety i wady każdego z rozwiązań.

Informacje o cechach poszczególnych materiałów ściennych znajdą Państwo - tutaj [link]. Opisałem najczęściej używane w Polsce: ceramikę, beton komórkowy, silikaty, keramzytobeton.

Dobór konstrukcji

Na początek murowane ściany zewnętrzne. To one, w dużej mierze decydują o kosztach budowy i utrzymania domu. Odpowiadają za przenoszenie obciążeń, chronią przed zimnem, wiatrem i hałasem. Do wyboru mamy kilka rodzajów konstrukcji, które różnią się parametrami użytkowymi, trwałością, ceną i szybkością budowy. Oto one:

2.3.1. Ściany zewnętrzne jednowarstwowe

To najstarszy, ale jednocześnie obecnie najbardziej zaawansowany rodzaj ścian. Mur jest jednolity w całym swoim przekroju. Nie wymagają dodatkowego ocieplenia. Jeden materiał spełnia więc wszystkie funkcje - wytrzymałościowe, termiczne i izolacyjne. Dlatego takie skrajne wymagania spełniają tylko specjalne (tzw. "ciepłe") odmiany betonu komórkowego, ceramiki poryzowanej lub keramzytobetonu. czytaj więcej...

2.3.2. Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe

Najbardziej popularne obecnie rozwiązanie. Charakteryzuje się rozdzieleniem funkcji ściany na warstwę nośną odpowiedzialną za przenoszenie obciążeń, akumulację i właściwości ogniochronne oraz warstwę termoizolacyjną. Dzięki temu możemy maksymalnie wykorzystać właściwości każdego z materiałów.

czytaj więcej...

2.3.3. Ściany zewnętrzne trójwarstwowe 

Klasyczne rozwiązanie ścian zewnętrznych, w którym oprócz warstwy nośnej i ocieplenia występuje również murowana warstwa elewacyjna, które zabezpiecza termoizolację przed wpływami środowiska i uszkodzeniami mechanicznymi. To najbardziej trwała ściana jednakże kosztowna w budowie.

czytaj więcej...

2.3.4. Ściany murowane zewnętrzne - ile warstw?

Czas zastanowić się jaki typ ściany wybrać do budowy naszego domu. Ile warstw? Wystarczy jedna, dwie, a może aż trzy? Lepsze będzie rozwiązanie tradycyjne czy nowoczesne? Która ściana jest cieplejsza, a która trwalsza? Co będzie łatwiejsze do wykonania, a co szybsze? Takie pytania nurtują wszystkich, a tym czasem nie ma rozwiązania idealnego. Każde ma swoje wady i zalety. Ważne aby wybrać te właściwości na którym NAM zależy najbardziej.

czytaj więcej...

Materiały

Gdy wybraliśmy już najlepszą dla nas konstrukcję ścian zewnętrznych, to najwyższa pora wybrać materiał do ich budowy. Zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych , nośnych jak i działowych. Praktycznie każdy materiał murarski pozwala wybudować ściany o funkcji nośnej lub działowej - różni się tylko grubością. Nośne mają 18-25 cm grubości, działowe natomiast od 8 cm do 15 cm. Poznajmy więc materiały murarskie od strony praktycznej.

2.3.5. Ściany murowane - materiały

Ściany murowane to w Polsce najpowszechniejszy typ ścian. Stosuje się je jako ściany zewnętrzne i wewnętrzne, nośne i działowe, a nawet jako wykończenie ścian szkieletowych. Jednocześnie wybór materiału ściany dla wielu z Nas jedną z najważniejszych decyzji. Poświęćmy więc i my parę linijek na poznanie różnych materiałów murowych. 

2.3.6. Materiały ścian murowanych - co wybrać?

Zanim zaczniemy budować swój wymarzony dom najwięcej czasu poświęcamy na przeglądanie projektów, a także na to jaki materiał na ścianę wybrać. Długo rozmyślamy, jaki typ ściany wybrać, a szczególnie z jakiego materiału ją wymurować. Czy lepiej wybrać rozwiązania tradycyjne, czy nowoczesne, ciepłe, czy wytrzymałe, no i oczywiście aby ich cena była atrakcyjna, a wykonanie szybkie.

2.3.7. Nadproża

Nadproże wbrew pozorom ma niewiele wspólnego z progiem. Znajduje się nad otworem okiennym lub drzwiowym (czyli nad progiem). Przejmuje obciążenia ze ścian i stropów znajdujących się ponad nim i przekazuje na niższe fragmenty ściany. Nadproża muszą zostać wykonane nad każdym otworem w ścianie murowanej o szerokości większej niż 15-20 cm zarówno zewnętrznej, wewnętrznej nośnej a także działowej. 

2.3.8. Wieńce

Wieńce jak sama nazwa wskazuje wieńczą ściany murowane każdej kondygnacji. Z konstrukcyjnego punktu widzenia są to żelbetowe belki zlokalizowane na górnej powierzchni każdej ściany nośnej, osobno dla każdej kondygnacji (również poddasza). Na ścianach działowych wieńców nie wykonuje się. 

2.3.9. Materiały wykończeniowe

Materiały wykończeniowe to ten element ścian z którym spotykamy się na co dzień. Widzimy je, a często i dotykamy gdy jesteśmy wewnątrz i na zewnątrz naszego domu. To one w dużej mierze decydują o wyglądzie i postrzeganiu budynku. Warto więc aby były trafnie dobrane jeśli chodzi o kolor, fakturę i materiał. 

ZOBACZ RÓWNIEŻ:

Termoizolacje
Materiały ścienne

Ściany szkieletowe lekkie

czytaj więcej...

2.3.1. Ściany zewnętrzne jednowarstwowe

Ściany jednowarstwowe to najstarszy, ale jednocześnie obecnie najbardziej zaawansowany rodzaj ścian. Mur jest jednolity w całym swoim przekroju. Nie wymagają dodatkowego ocieplenia. Jeden materiał spełnia więc wszystkie funkcje - wytrzymałościowe, termiczne i izolacyjne. Dlatego takie skrajne wymagania spełniają tylko specjalne (tzw. "ciepłe") odmiany betonu komórkowego, ceramiki poryzowanej lub keramzytobetonu. Aby zminimalizować wpływ mostków cieplnych należy stosować systemowe rozwiązania dla nadproży, wieńców i słupów.

Materiały

Jako materiał na ściany jednowarstwowe można stosować jedynie materiały o dobrych parametrach cieplnych i jednocześnie odpowiedniej wytrzymałości. Zwykle są to więc materiały o dużej ilości porów, w których zamknięte powietrze działa jako doskonały izolator.

Do budowy ścian jednowarstwowych najczęściej stosuje się: 

• beton komórkowy odmiany 300, 350, 400

• ceramika poryzowana

• keramzytobeton
  

Jako spoiwa używamy:

• zaprawa ciepłochronna - zaprawa murarska z dodatkiem np pumeksu, stosowana do ceramiki, keramzytobetonu, a także dla betonu komórkowego (niższej dokładności wymiarowej)
• zaprawa klejowa cienkowarstwowa - stosowana głównie dla betonu komórkowego wyższej dokładności wymiarowej lub ceramiki szlifowanej (rzadkość w Polsce)
• tradycyjna zaprawa murarska układana w 3 lub 4 pasmach - tańsza alternatywa dla zapraw ciepłochronnych, stosowana w ścianach ceramicznych i keramzytobetonowych
• pianka montażowa

Elewację wykonujemy z: 

• tynku tradycyjnego - 2 lub 3 warstwy tynku cementowo-wapiennego
• tynku lekkiego - doskonały dla ścian z betonu komórkowego i ceramiki, dodatkowo zwiększa (nieznacznie!) termoizolacyjność ściany, można dodatkowo pokryć go tynkiem cienkowarstwowym
• tynku cienkowarstwowego na siatce zatopionej w kleju - technologia jak w metodzie BSO (lekkiej mokrej) lecz bez warstwy docieplenia, ze względu na równość ścian wykonywany tylko na ścianach murowanych zaprawami klejowymi
• okładzin ceramicznych, klinkierowych, kamiennych, drewnianych - polecam jedynie w celach dekoracyjnych na niewielkich fragmentach ścian; jeżeli chcemy cały dom z takich materiałów lepiej wybrać, ze względu na koszty, inny typ ściany

Schemat systemu ściennego - fot. termalica.pl

* * *

Zalety ścian jednowarstwowych:

+ jednolity materiał dla całego budynku (brak zarysowań na łączeniu różnych materiałów)
+ szybkość i łatwość wznoszenia ścian - duże i lekkie elementy przyspieszają pracę
+ lekkość konstrukcji - ze względu na właściwości termoizolacyjne ścian, materiał musi być lekki (pory powietrza)
+ możliwość dowolnego wykończenia od zewnątrz (tynk tradycyjny, cienkowarstwowy, różnego rodzaju okładziny płytowe, panelowe lub drewniane) i od wewnątrz (tynk cementowo-wapienny, gipsowy, płyty g-k, okładziny)
+ parametry termoizolacyjne spełnione bez żadnych dodatkowych elementów
+ utrzymują korzystny mikroklimat wewnątrz
+ korzystna cena

Wady ścian jednowarstwowych:

- mała wytrzymałość mechaniczna (jednakże wystarczająca do budowy budynków do 4 pięter)
- konieczność stosowania specjalnych zapraw ciepłochronnych lub klejowych - zwykła zaprawa ma zbyt duża przewodność cieplną
- wymagane korzystanie z rozwiązań systemowych i specjalistycznych elementów przy wykonywaniu elementów konstrukcyjnych (nadproża, wieńce, belki, słupy)
- technologia wymagająca większej dokładności wykonawczej i trzymania reżimów technologicznych
- gorsze parametry termoizolacyjne i dźwiękochłonne niż ściany dwu- i trójwarstwowe

Alternatywne rozwiązania

Rzadziej spotykanym, ale obecnym od paru lat na polskim rynku rozwiązaniem są ściany z pustaków, których wolne przestrzenie wypełnione są materiałem termoizolacyjnym. Posiadają podobne cechy jak powszechnie stosowane częściej materiały ścian jednowarstwowych. Niestety są sporo droższe od zwykłych bloczków czy pustaków przeznaczonych do wznoszenia ścian bez dodatkowego ocieplenia.

2.3.2. Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe

2.3.3. Ściany zewnętrzne trójwarstwowe

POWRÓT

Wykorzystano materiały: Wienenberger, Termalica, Xella, Saint-Gobain, Leier

czytaj więcej...

2.3.2. Ściany zewnętrzne dwuwarstwowe

Najbardziej popularne obecnie rozwiązanie. Charakteryzuje się rozdzieleniem funkcji ściany na warstwę nośną odpowiedzialną za przenoszenie obciążeń, akumulację i właściwości ogniochronne oraz warstwę termoizolacyjną. Dzięki temu możemy maksymalnie wykorzystać właściwości każdego z materiałów.

Jak widać na powyższym obrazku, ściana dwuwarstwowa składa się z:

• warstwy nośnej - tradycyjny mur, który przenosi wszystkie obciążenia, akumuluje ciepło i wilgoć, chroni przed ogniem, izoluje od gazów
• warstwy ocieplenia - odpowiada za właściwości termoizolacyjne ściany
• wykończenia wewnętrznego - tradycyjny tynk lub płyty g-k
• warstwy elewacyjnej - tynk cienkowarstwowy w metodzie lekkiej mokrej, różnego rodzaju okładziny płytowe, panelowe lub drewniane w metodzie lekkiej suchej) 

Materiały

Konstrukcja ściany dwuwarstwowej jest bardzo uniwersalna. Pozwala na stosowanie różnych kombinacji materiałów warstwy nośnej, ocieplającej i elewacyjnej. Ważne, aby nie mieszać różnych materiałów warstwy nośnej na jednej ścianie, gdyż różne charakterystyki mogą wywołać pękanie ściany.   

• Do budowy warstwy nośnej najczęściej stosuje się:

• ceramikę zwykłą i poryzowaną
  
• beton komórkowy odmiany 600, 700
  
• silikaty
  
• keramzytobeton
  
• bloczki i pustaki betonowe

• Warstwa ocieplenia o grubości 12-20 cm to:
• styropian (polistyren) EPS
• wełna mineralna lub szklana
• rzadziej pianka PUR,  płyty krzemowe i inne materiały ekologiczne

• Elewacja wykonywana jest z:
• tynk cienkowarstwowy - metoda BSO zwana dawniej lekką mokrą
  
• desek lub paneli elewacyjnych montowanych na dodatkowej konstrukcji - metoda lekka sucha

***

Zalety ścian dwuwarstwowych:

+ bardzo dobre właściwości termoizolacyjne - brak mostków cieplnych, grubość izolacji do 20 cm nie stanowi problemu
+ prosta i znana technologia wśród wszystkich wykonawców
+ możliwość zastosowania większości materiałów murarskich - właściwości cieplne warstwy nośnej mają drugorzędne znaczenie, istota jest wytrzymałość
+ nie wymaga drogich systemowych nadproży czy wieńców
+ cena - najtańsza zewnętrzna ściana murowana 

Wady ścian dwuwarstwowych:

- mała trwałość i wytrzymałość warstwy elewacyjnej
- trudności z wykonaniem ciężkich elewacji np z kamienia. płytek klinkierowych itp.
- trudność w oparciu stropów, belek, montażu okien gdy warstwa nośną ma grubość mniejszą niż 20 cm
- skomplikowane mocowanie wyposażenia zewnętrznego - nawet stosunkowo lekkie elementy należy montować do warstwy nośnej, co z kolei powoduje mostki cieplne

Alternatywne rozwiązania

Jako alternatywne rozwiązanie dla typowych ścian dwuwarstwowych możemy zastosować system bloczków styropianowych wypełnianych na miejscu budowy betonem. To jakby odwrócenie zasady budowy tradycyjnej ściany - tutaj warstwa nośna powstaje po wykonaniu ocieplenia. Bloczki stanowią szalunek tracony dla betonu warstwy nośnej.

2.3.1. Ściany zewnętrzne jednowarstwowe

2.3.3. Ściany zewnętrzne trójwarstwowe

POWRÓT

Wykorzystano materiały: Wienenberger, Termalica, Xella, Saint-Gobain, Paroc, www.elewacje-drewniane.pl, Izodom, 

czytaj więcej...