PROJEKT

czyli jak wybrać najlepszy dla Nas projekt domu.

ARCHITEKTURA

Forma i funkcja. Funkcja i forma.

BUDOWA

Fundamenty - Sciany - Stropy - Dachy - Instalacje.

KONSTRUKCJA

Jak to działa?.

CO WYBRAĆ?

Co wybrać? Co lepsze?

E K O

EKOlogia EKOnomia.

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą podłoga na gruncie. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą podłoga na gruncie. Pokaż wszystkie posty

8 lutego 2016

1.7.4. Podłoga na gruncie - co wybrać?

Musze się przyznać, że długo zastanawiałem się nad tym wpisem. Poszczególne typy podłóg na gruncie nie wiele się różnią swoimi właściwościami technicznymi czy trudnością wykonania. Co więcej, koszt wykonania, niezależnie od przyjętego rozwiązania, nie jest znaczący dla całej naszej inwestycji budowy domu. Mówiąc krótko - nie ma większego znaczenia co wybierzemy.  


O czym więc dalej pisać w tym poście? Szanując czas Czytelników nie będę powtarzał wszystkich zalet i wad różnych typów podłóg na gruncie, o których można przeczytać tutaj, tutaj i tutaj. Skupię się na sytuacjach w których konkretne rozwiązanie będzie lepsze lub tańsze od pozostałych. A zatem po kolei.

Podłoga na podłożu betonowym.

W typowych warunkach i przy standardowych wymaganiach taka konstrukcja będzie najlepsza i tania. Jest popularna, odporna na błędy i doskonale znana wśród Wykonawców. W nowobudowanych domach to najczęściej spotykane rozwiązanie -solidne i trwałe. Pozwala również na łatwe wykonanie instalacji sanitarnych i CO przez ukrycie rur w warstwie ocieplenia. Do tego ewentualne zmiany lub przebudowy nie będą trudne do wykonania. 


Podłoga na termoizolacji.

Podłoga na termoizolacji najlepiej zastosować w kilku przypadkach:
  • jako element płyty fundamentowej, szczególnie gdy zależy nam na jak najlepszych parametrach cieplnych budynku. Zapewnia wtedy ciągłą termoizolację fundamentów i ścian, bez mostków termicznych.  
  • gdy konieczna jest jak najniższa wysokość konstrukcji podłogi - np podczas remontu istniejącego budynku.
  • konieczności ograniczenia prac mokrych np z uwagi na prowadzenie prac w okresie zimowym lub już zamkniętym budynku.

W powyższych rozwiązaniach poniesienie dodatkowych kosztów na drogą termoizolację XPS zwróci się nam gdyż w prosty i skuteczny sposób rozwiążemy inne, dużo bardziej skomplikowane problemy (np mostki cieplne). 
W innych przypadkach lepiej zastosować klasyczne, tańsze rozwiązanie. 


Podłoga na keramzycie.

Keramzyt (i jemu podobne) jest dość drogi (ok 15-20% droższy niż popularny "styropian") a ma dość słabe właściwości termoizolacyjne. Jest jednak jednym z niewielu materiałów, który może być jednocześnie zasypką i termoizolacją podłogi na gruncie. Kiedy więc warto zastosować taką technologię? Szczególnie wtedy gdy chcemy ograniczyć roboty ziemne. Czyli wtedy gdy:
  • nie potrzebujemy dużo zasypek, bo nasz dom ma niewielką powierzchnię zabudowy (poniżej 70-80 m2). Wtedy koszt transportu tradycyjnej zasypki i mobilizacji ekipy do niewielkiej ilości prac będzie znaczący.
  • mamy utrudniony lub niemożliwy dojazd ciężkim sprzętem. Keramzyt w workach możemy przenieść i ułożyć ręcznie, bez potrzeby użycia sprzętu. 
  • chcemy większość prac wykonać samodzielnie. Tu znowu keramzyt w workach można ułożyć ręcznie, bez narzędzi, a jedyną trudniejszą pracą będzie wykonanie równej wylewki. 


Podsumowanie - co wybrać

Koszt wykonania podłogi na gruncie (oczywiście bez docelowej posadzki) to koszt kilku do kilkunastu tysięcy złotych. Wybrany wariant podłogi nie wpływa znacząco na ten koszt. Dlatego jeżeli nie mamy innych specjalnych wymagań, o których pisałem powyżej to najlepiej wybrać tradycyjną podłogę na podłożu betonowym. Dopiero jeśli ona nie spełni naszych potrzeb szukajmy innego rozwiązania. Po co sobie utrudniać.
















23 stycznia 2016

Szczegół B.1.2



    PARAMETRY ZASTOSOWANIA:

    + grunty o średniej i dobrej nośności
    + grunty przepuszczalne
    + grunty mieszane i zwięzłe z drenażem opaskowym wokół budynku
    + izolację pionową należy dostosować do poziomu wód gruntowych
    + najpopularniejsza konstrukcja doskonale znana przez ekipy wykonawcze

    - przy wysokim stanie wód podziemnych rozwiązanie trudne i kosztowne
    - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
    - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie na styku ściany piwnicznej i podłogi na gruncie





    OPIS ROZWIĄZAŃ


    Ławę betonową wykonujemy tradycyjnie w szerokim wykopie. Na jej wierzchu układamy izolację poziomą (najczęściej z papy lub z grubej folii).  Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.

    Ściana piwniczna również jest konstrukcją powszechnie stosowaną - betonową monolityczną, murowaną z bloczków betonowych lub pustaków szalunkowych. Grubość tej ściany jest zbliżona do grubości ściany parteru - czyli od 20cm do 30cm, najczęściej 24-25cm. Następnie wykonujemy hydroizolację dostosowaną do poziomu wód gruntowych, a na niej termoizolację grubości 10-20 cm, jednak o grubości mniejszej od grubości warstwy ocieplenia ściany parteru. Grubości ocieplenia oraz warstw elewacji parteru i cokołu należy dobrać tak aby na powstał niewielki gzyms cofnięty o ok 2-5 cm. Dzięki takiemu rozwiązaniu woda deszczowa nie ubrudzi nam tak bardzo cokołu i nie będziemy mieć problemu z zaciekami.

    Na górnej powierzchni ściany piwnicznej wykonujemy wieniec a następnie strop dowolnego typu. Na stropie układamy izolację poziomą pod ścianami nośnymi, a pomiędzy nimi izolację przeciwwilgociową, która ochroni podłogę parteru przed wpływem wilgoci z piwnicy. Nie zapominamy o termoizolacji stropu nad piwnicą. Najlepiej zastosować taki sam materiał jak w klasycznej podłodze na gruncie grubości min 10 cm. Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. 

    Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwodną i termiczną na warstwie betonu. Hydroizolację podłogi na gruncie należy dostosować do poziomu wód gruntowych. 

    Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian dwuwarstwowych. Jeżeli zastosujemy najpopularniejszy sposób ocieplenia wykończonego tynkiem cienkowarstwowym na siatce zbrojącej polecam zamontowanie specjalnego profilu startowego. Połączenie elewacji parteru z cokołem warto uszczelnić masą plastyczną lub taśmą rozprężną. Oba te elementy wpłyną na trwałość tego newralgicznego miejsca.

    Szczegół B.1.3.



      PARAMETRY ZASTOSOWANIA:

      + grunty o średniej i dobrej nośności
      + grunty przepuszczalne
      + grunty mieszane i zwięzłe z drenażem opaskowym wokół budynku
      + izolację pionową należy dostosować do poziomu wód gruntowych
      + najpopularniejsza konstrukcja doskonale znana przez ekipy wykonawcze

      - przy wysokim stanie wód podziemnych rozwiązanie trudne i kosztowne
      - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
      - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie na styku ściany piwnicznej i podłogi na gruncie





      OPIS ROZWIĄZAŃ


      Ławę betonową wykonujemy tradycyjnie w szerokim wykopie. Na jej wierzchu układamy izolację poziomą (najczęściej z papy lub z grubej folii).  Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.

      Ściana piwniczna również jest konstrukcją powszechnie stosowaną - betonową monolityczną, murowaną z bloczków betonowych lub pustaków szalunkowych. Grubość tej ściany jest zbliżona do grubości ściany parteru - czyli od 20cm do 30cm, najczęściej 24-25cm. Następnie wykonujemy hydroizolację ściany betonowej dostosowaną do poziomu wód gruntowych, a na niej termoizolację grubości 10-20 cm, jednak o grubości mniejszej od grubości warstwy ocieplenia ściany parteru. Grubości ocieplenia oraz warstw elewacji parteru i cokołu należy dobrać tak aby na powstał niewielki gzyms cofnięty o ok 2-5 cm. Ważne aby warstwa elewacyjna ściany parteru miała odpowiednie podparcie. Dzięki takiemu rozwiązaniu woda deszczowa nie ubrudzi nam tak bardzo cokołu i nie będziemy mieć problemu z zaciekami. Zewnętrzną warstwę ściany fundamentowej najlepiej wykonać z bloczków betonowych lub cegły klinkierowej grubości 12 cm. W części podziemnej ścianę wykańczamy hydroizolacją oraz folią kubełkową w celu ochrony przed gruntem i korzeniami. 

      Cokół ścian trójwarstwowych najlepiej wykonać z materiałów mrozoodpornych, o małej nienasiąkliwości, które nie wymagają dodatkowej warstwy wykończenia takich jak cegła klinkierowa, kamień naturalny lub beton.

      Na górnej powierzchni ściany piwnicznej wykonujemy wieniec a następnie strop dowolnego typu. Na stropie układamy izolację poziomą pod ścianami nośnymi, a pomiędzy nimi izolację przeciwwilgociową, która ochroni podłogę parteru przed wpływem wilgoci z piwnicy. Nie zapominamy o termoizolacji stropu nad piwnicą. Najlepiej zastosować taki sam materiał jak w klasycznej podłodze na gruncie grubości min 10 cm. Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. 

      Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwodną i termiczną na warstwie betonu. Hydroizolację podłogi na gruncie należy dostosować do poziomu wód gruntowych. 

      Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian trójwarstwowych. Jeżeli ściany ocieplamy wełna mineralną to koniecznie należy na izolacji poziomej ułożyć dodatkową warstwę z folii lub papy wywiniętej na ścianę warstwy nośnej. Zabezpieczy to wełnę mineralną przed wilgocią. Między wełna mineralna a warstwą elewacyjną ściany parteru konieczna jest pustka powietrzna, która pozwoli odprowadzić nadmiar wilgoci z ocieplenia (uwaga: jeżeli ocieplenie wykonamy ze styropianu pustka powietrzna jest zbędna). Aby w pustce powietrznej cyrkulowało powietrze na dole ściany oraz na samym jej szczycie umieszczamy specjalne puszki wentylacyjne. Połączenie elewacji parteru z cokołem warto uszczelnić masą plastyczną lub taśmą rozprężną. Oba te elementy wpłyną na trwałość tego newralgicznego miejsca.

      16 lipca 2015

      Szczegół A.2.1.




      PARAMETRY ZASTOSOWANIA:


      + grunty o średniej i dobrej nośności
      + grunty nieprzepuszczalne
      + grunty mieszane i zwięzłe bez możliwości zastosowania drenażu opaskowego
      + izolację pionowa zredukowana do minimum
      + konstrukcja sprawdzona w realnych warunkach


      - nie nadaje się do zastosowania w gruntach piaszczystych 
      - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
      - nie ma zastosowania w budynkach podpiwniczonych
      - przy wysokim poziomie wód gruntowych zalecane wykonanie z betonu wododpornego
      - nadwieszenie ściany murowanej parteru nie może przekroczyć 5 cm (z każdej strony) przez co grubość termoizolacji ściany fundamentowej ograniczone jest do tej właśnie wartości - przez to tworzy się mostek cieplny
      - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie poziomej



      OPIS ROZWIĄZAŃ


      Ławę betonową wykonujemy w wykopie o pionowych ścianach i szerokości równej szerokości ławy. Jest możliwe w gruntach zwięzłych (gliny, gliny piaszczyste itp). Wewnątrz wykopu układamy grubą folię budowlaną (o grubości >0,5 mm) wywijając naddatek na zewnątrz. Ławę należy zazbroić aby uniknąć jej pękania. Następnie wylewamy do środka mieszankę betonową uważając aby nie uszkodzić folii ani nie obsypać ścian wykopu. Górna powierzchnia ławy powinna być równa i pozioma - nie można wylać ławy o powierzchni skośnej, bo cały budynek nie zachowa stabilności w sytuacjach wyjątkowych. Dlatego w zależności od ukształtowania terenu i kształtu fundamentów ławę możemy wylać nieco poniżej poziomu terenu, zastosować niskie szalunki lub wykształtować tzw. schodki. Następnie na górną powierzchnię ławy wywijamy naddatek folii z wykopu, która będzie stanowić izolację poziomą. Teraz możemy wykonać tradycyjną lecz niską ścianę fundamentową. Jeżeli ściana fundamentowa będzie wykonana jako monolityczna (wylewana na mokro) to ławę i ścianę fundamentową najlepiej wylać jako jeden element. Grubość ściany fundamentowej musi być o 5-10 cm mniejsza od grubości ściany parteru - czyli od 25 cm do 45 cm, najczęściej 30-40 cm. Następnie wykonujemy hydroizolację dostosowaną do poziomu wód gruntowych, a na niej termoizolację grubości ok 4-5 cm, lecz nie większej niż odsadzka (nadwieszenie) ściany parteru. Nie wolno tworzyć zastoisk dla wody spływającej po ścianie. Optymalne jest gdy na wykończonej ścianie nadwieszenie wyniesie ok 2 cm - jednak przy ścianie jednowarstwowej jest to trudne do uzyskania. Co więcej 4-5 cm termoizolacji ściany fundamentowej tworzy mostek termiczny. Aby temu zapobiec proponuję ocieplić ścianę fundamentową od wewnątrz warstwą grubości minimum 5 cm (najlepiej 10 cm). Podobny efekt przyniesie zwiększenie grubości termoizolacji podłogi na gruncie o ok 5 cm.  

      Na górnej powierzchni ściany fundamentowej ponownie wykonujemy izolację poziomą. Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.   

      Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian jednowarstwowych. Najczęściej tynkujemy, pamiętając aby prawidłowo uszczelnić styk tynku ścian parteru z cokołem.

      Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwilgociową i termiczną na warstwie betonu.   

      Szczegół A.2.2.



      PARAMETRY ZASTOSOWANIA:


      + grunty o średniej i dobrej nośności
      + grunty nieprzepuszczalne
      + grunty mieszane i zwięzłe bez możliwości zastosowania drenażu opaskowego
      + izolację pionowa zredukowana do minimum
      + konstrukcja sprawdzona w realnych warunkach


      - nie nadaje się do zastosowania w gruntach piaszczystych 
      - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
      - nie ma zastosowania w budynkach podpiwniczonych
      - przy wysokim poziomie wód gruntowych zalecane wykonanie z betonu wododpornego
      - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie poziomej



      OPIS ROZWIĄZAŃ


      Ławę betonową wykonujemy w wykopie o pionowych ścianach i szerokości równej szerokości ławy. Jest możliwe w gruntach zwięzłych (gliny, gliny piaszczyste itp). Wewnątrz wykopu układamy grubą folię budowlaną (o grubości >0,5 mm) wywijając naddatek na zewnątrz. Ławę należy zazbroić aby uniknąć jej pękania. Następnie wylewamy do środka mieszankę betonową uważając aby nie uszkodzić folii ani nie obsypać ścian wykopu. Górna powierzchnia ławy powinna być równa i pozioma - nie można wylać ławy o powierzchni skośnej, bo cały budynek nie zachowa stabilności w sytuacjach wyjątkowych. Dlatego w zależności od ukształtowania terenu i kształtu fundamentów ławę możemy wylać nieco poniżej poziomu terenu, zastosować niskie szalunki lub wykształtować tzw. schodki. Następnie na górną powierzchnię ławy wywijamy naddatek folii z wykopu, która będzie stanowić izolację poziomą. Teraz możemy wykonać tradycyjną lecz niską ścianę fundamentową. Jeżeli ściana fundamentowa będzie wykonana jako monolityczna (wylewana na mokro) to ławę i ścianę fundamentową najlepiej wylać jako jeden element. Grubość ściany fundamentowej jest zbliżona do grubości ściany parteru - czyli od 20 cm do 30 cm, najczęściej 24-25 cm. Następnie wykonujemy izolację przeciwwilgociową, a na niej termoizolację. Grubości ocieplenia oraz warstw elewacji parteru i cokołu należy dobrać tak aby na powstał niewielki gzyms cofnięty o ok 2-5 cm. Dzięki takiemu rozwiązaniu woda deszczowa nie ubrudzi nam tak bardzo cokołu i nie będziemy mieć problemu z zaciekami.

      Na górnej powierzchni ściany fundamentowej ponownie wykonujemy izolację poziomą. Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.

      Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian dwuwarstwowych. Jeżeli zastosujemy najpopularniejszy sposób ocieplenia wykończonego tynkiem cienkowarstwowym na siatce zbrojącej polecam zamontowanie specjalnego profilu startowego. Połączenie elewacji parteru z cokołem warto uszczelnić masą plastyczną lub taśmą rozprężną. Oba te elementy wpłyną na trwałość tego newralgicznego miejsca.

      Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwilgociową i termiczną na warstwie betonu.


      Szczegół A.2.3.




      PARAMETRY ZASTOSOWANIA:


      + grunty o średniej i dobrej nośności
      + grunty nieprzepuszczalne
      + grunty mieszane i zwięzłe bez możliwości zastosowania drenażu opaskowego
      + izolację pionowa zredukowana do minimum
      + konstrukcja sprawdzona w realnych warunkach


      - nie nadaje się do zastosowania w gruntach piaszczystych 
      - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
      - nie ma zastosowania w budynkach podpiwniczonych
      - przy wysokim poziomie wód gruntowych zalecane wykonanie z betonu wododpornego
      - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie poziomej



      OPIS ROZWIĄZAŃ

      Ławę betonową wykonujemy w wykopie o pionowych ścianach i szerokości równej szerokości ławy. Jest możliwe w gruntach zwięzłych (gliny, gliny piaszczyste itp). Wewnątrz wykopu układamy grubą folię budowlaną (o grubości >0,5 mm) wywijając naddatek na zewnątrz. Ławę należy zazbroić aby uniknąć jej pękania. Następnie wylewamy do środka mieszankę betonową uważając aby nie uszkodzić folii ani nie obsypać ścian wykopu. Górna powierzchnia ławy powinna być równa i pozioma - nie można wylać ławy o powierzchni skośnej, bo cały budynek nie zachowa stabilności w sytuacjach wyjątkowych. Dlatego w zależności od ukształtowania terenu i kształtu fundamentów ławę możemy wylać nieco poniżej poziomu terenu, zastosować niskie szalunki lub wykształtować tzw. schodki. Następnie na górną powierzchnię ławy wywijamy naddatek folii z wykopu, która będzie stanowić izolację poziomą. Teraz możemy wykonać tradycyjną lecz niską ścianę fundamentową trójwarstwową. Grubość tej ściany jest zbliżona do grubości warstwy nośnej ściany parteru - czyli najczęściej 24-25cm. Następnie wykonujemy izolację przeciwwilgociową a na niej termoizolację grubości 10-20 cm, jednak o grubości mniejszej od grubości warstwy ocieplenia ściany parteru. Grubości ocieplenia oraz warstw elewacji parteru i cokołu należy dobrać tak aby na powstał niewielki gzyms cofnięty o ok 2-5 cm. Ważne aby warstwa elewacyjna ściany parteru miała odpowiednie podparcie. Dzięki takiemu rozwiązaniu woda deszczowa nie ubrudzi nam tak bardzo cokołu i nie będziemy mieć problemu z zaciekami.   Ostatnią warstwą ściany fundamentowej najlepiej wykonać z bloczków betonowych lub cegły klinkierowej grubości 12 cm. 
      Cokół ścian trójwarstwowych najlepiej wykonać z materiałów mrozoodpornych, o małej nienasiąkliwości, które nie wymagają dodatkowej warstwy wykończenia takich jak cegła klinkierowa, kamień naturalny lub beton. 

      Na górnej powierzchni ściany fundamentowej ponownie wykonujemy izolację poziomą. Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.

      Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian trójwarstwowych. Jeżeli ściany ocieplamy wełna mineralną to koniecznie należy na izolacji poziomej ułożyć dodatkową warstwę z folii lub papy wywiniętej na ścianę warstwy nośnej. Zabezpieczy to wełnę mineralną przed wilgocią. Między wełna mineralna a warstwą elewacyjną ściany parteru konieczna jest pustka powietrzna, która pozwoli odprowadzić nadmiar wilgoci z ocieplenia (uwaga: jeżeli ocieplenie wykonamy ze styropianu pustka powietrzna jest zbędna). Aby w pustce powietrznej cyrkulowało powietrze na dole ściany oraz na samym jej szczycie umieszczamy specjalne puszki wentylacyjne. Połączenie elewacji parteru z cokołem warto uszczelnić masą plastyczną lub taśmą rozprężną. Oba te elementy wpłyną na trwałość tego newralgicznego miejsca.

      Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwilgociową i termiczną na warstwie betonu.

      21 czerwca 2015

      Szczegół A.1.1.



      PARAMETRY ZASTOSOWANIA:


      + grunty o średniej i dobrej nośności
      + grunty przepuszczalne
      + grunty mieszane i zwięzłe z drenażem opaskowym wokół budynku
      + izolację pionową należy dostosować do poziomu wód gruntowych
      + konstrukcja popularna, doskonale znana przez ekipy wykonawcze

      - nie nadaje się do zastosowania na gruntach spoistych, bez możliwości wykonania drenażu opaskowego
      - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
      - nadwieszenie ściany murowanej parteru nie może przekroczyć 5 cm (z każdej strony) przez co grubość termoizolacji ściany fundamentowej (lub piwnicznej) ograniczone jest do tej właśnie wartości - przez to tworzy się mostek cieplny
      - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie poziomej



      OPIS ROZWIĄZAŃ

      Ławę betonową wykonujemy tradycyjnie w szerokim wykopie. Na jej wierzchu układamy izolację poziomą (najczęściej z papy lub z grubej folii). Ściana fundamentowa również jest konstrukcją powszechnie stosowaną - betonową monolityczną, murowaną z bloczków betonowych lub pustaków szalunkowych. Grubość tej ściany musi być o 5-10 cm mniejsza od grubości ściany parteru - czyli od 25cm do 45cm, najczęściej 30-40cm. Następnie wykonujemy hydroizolację dostosowaną do poziomu wód gruntowych, a na niej termoizolację grubości ok 4-5cm, lecz nie większej niż odsadzka (nadwieszenie) ściany parteru. Nie wolno tworzyć zastoisk dla wody spływającej po ścianie. Optymalne jest gdy na wykończonej ścianie nadwieszenie wyniesie ok 2 cm - jednak przy ścianie jednowarstwowej jest to trudne do uzyskania. Co więcej 4-5cm termoizolacji ściany fundamentowej tworzy mostek termiczny. Aby temu zapobiec proponuję ocieplić ścianę fundamentową od wewnątrz warstwą grubości minimum 5 cm (najlepiej 10 cm). Podobny efekt przyniesie zwiększenie grubości termoizolacji podłogi na gruncie o ok 5 cm.  

      Na górnej powierzchni ściany fundamentowej ponownie wykonujemy izolację poziomą. Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.   

      Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian jednowarstwowych. Najczęściej tynkujemy, pamiętając aby prawidłowo uszczelnić styk tynku ścian parteru z cokołem.

      Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwilgociową i termiczną na warstwie betonu.   

      Szczegół A.1.2.



      PARAMETRY ZASTOSOWANIA:

      + grunty o średniej i dobrej nośności
      + grunty przepuszczalne
      + grunty mieszane i zwięzłe z drenażem opaskowym wokół budynku
      + izolację pionową należy dostosować do poziomu wód gruntowych
      + najpopularniejsza konstrukcja doskonale znana przez ekipy wykonawcze
      + brak mostków cieplnych


      - nie nadaje się do zastosowania na gruntach spoistych, bez możliwości wykonania drenażu opaskowego
      - grunty o niskiej nośności wymagają innego rozwiązania posadowienia
      - wymaga starannego wykonania izolacji, szczególnie poziomej






      OPIS ROZWIĄZAŃ


      Ławę betonową wykonujemy tradycyjnie w szerokim wykopie. Na jej wierzchu układamy izolację poziomą (najczęściej z papy lub z grubej folii). Ściana fundamentowa również jest konstrukcją powszechnie stosowaną - betonową monolityczną, murowaną z bloczków betonowych lub pustaków szalunkowych. Grubość tej ściany jest zbliżona do grubości ściany parteru - czyli od 20cm do 30cm, najczęściej 24-25cm. Następnie wykonujemy hydroizolację dostosowaną do poziomu wód gruntowych, a na niej termoizolację grubości 10-20 cm, jednak o grubości mniejszej od grubości warstwy ocieplenia ściany parteru. Grubości ocieplenia oraz warstw elewacji parteru i cokołu należy dobrać tak aby na powstał niewielki gzyms cofnięty o ok 2-5 cm. Dzięki takiemu rozwiązaniu woda deszczowa nie ubrudzi nam tak bardzo cokołu i nie będziemy mieć problemu z zaciekami.

      Na górnej powierzchni ściany fundamentowej ponownie wykonujemy izolację poziomą. Ważne aby szerokość izolacji była większa o 25-35 cm od grubości ściany parteru. Dzięki temu połączymy ją na odpowiedni zakład z izolacją podłogi na gruncie.

      Po wymurowaniu ścian wykańczamy je w sposób typowy dla ścian dwuwarstwowych. Jeżeli zastosujemy najpopularniejszy sposób ocieplenia wykończonego tynkiem cienkowarstwowym na siatce zbrojącej polecam zamontowanie specjalnego profilu startowego. Połączenie elewacji parteru z cokołem warto uszczelnić masą plastyczną lub taśmą rozprężną. Oba te elementy wpłyną na trwałość tego newralgicznego miejsca.

      Pomiędzy ścianami a wylewką (jastrychem) podłogi układamy dylatacje grubości 1 cm z materiału elastycznego (np styropianu). Wyciszy to doskonale podłogę, zapobiegnie również ewentualnemu pękaniu posadzki. Podłoga na gruncie jest standardową konstrukcją z izolacją przeciwwilgociową i termiczną na warstwie betonu.

      29 maja 2015

      1.7. Podłoga na gruncie

      Podłoga na gruncie to określenie dla konstrukcji podłogi na najniższej kondygnacji (piwnicy lub parteru w domu niepodpiwniczonym). Istnieje kilka wariantów wykonania takiej podłogi - bezpośrednio na podłożu gruntowym (konstrukcja samonośna) lub na konstrukcji nośnej (stropie lub płycie fundamentowej). 


      Podłoga na gruncie to dość skomplikowana konstrukcja, która ma do spełnienia w domu jednorodzinnym wiele funkcji:
      • stanowi podkład dla posadzki 
      • zabezpiecza przed wilgocią z gruntu
      • chroni przed utratą ciepła
      • można w niej ukryć różnorodne instalacje (C.O. , wodno-kanalizacyjną, elektryczną czy wentylacji mechanicznej lub centralnego odkurzania)
      • prawidłowo wykonana chroni przed dostawaniem się gazów (w tym radonu), gryzoni i owadów.
      Pora przedstawić możliwe konstrukcje podłóg najniższej kondygnacji. Nie obędzie się oczywiście bez podania najważniejszych wad i zalet każdej z nich. A zatem:

      Podłoga na gruncie

      Podłoga na gruncie - obciążenia przekazywane są bezpośrednio na podłoże gruntowe znajdujące się pod nią. W domach jednorodzinnych możemy mieć następujące warianty



      Podłoga wentylowana

      Podłoga nad gruntem, zwana też podłogą wentylowaną - stanowi formę stropu zawieszonego nad gruntem, przekazuje obciążenia na ściany fundamentowe, nie ma więc zatem kontaktu z podłożem gruntowym.

      POWRÓT

      27 maja 2015

      1.7.1. Podłoga na podłożu betonowym


      Klasyczne i najpopularniejsze rozwiązanie podłogi na gruncie. Sprawdzi się w większości przypadków spotykanych na budowie. Jest proste i dobrze znane przez wszystkie ekipy budowlane. Trudno w nim popełnić rażące błędy. 


      Patrząc od góry na konstrukcję podłogi (bo tak zawsze czyta się projekt) możemy wyróżnić następujące warstwy:
      • posadzka - powierzchnia po której bezpośrednio chodzimy np: parkiet, terakota, panele, grubość ok 2 cm
      • wylewka (zwana również jastrychem) - część nośna podłogi wykonana z betonu (ewentualnie ze zbrojeniem stalowym lub włóknami rozproszonymi) lub gipsu (nie polecam zwłaszcza w pomieszczeniach wilgotnych), grubość 4-10 cm, zwykle 5-6 cm. Zbrojenie warto stosować w miejscach gdzie przewidujemy duże punktowe obciążenia np pod kominkiem.
      • dylatacja - oddziela wylewkę od ścian, pozwala na niewielkie ruchy wylewki spowodowane m.in jej rozszerzaniem pod wpływem ciepła. Doskonale też wygłuszy odgłosy kroków na podłodze.
      • ewentualnie dodatkowa izolacja z folii (brak na rysunku) - spotykana często przy ogrzewaniu podłogowym
      • ocieplenie - najczęściej styropian EPS 037 DACH/PODŁOGA. Wełna mineralna czy polistyren ekstrudowany XPS są w tym przypadku materiałami znacznie droższymi, nie wykazując w zamian istotnych dodatkowych zalet. Grubość min. 10 cm, zalecana 15-20 cm.
      • izolacja przeciwwilgociowa - chroni przed wnikaniem wilgoci z gruntu. Wykonana z grubej folii lub papy. Ważne aby stanowiła przedłużenie izolacji poziomej ściany fundamentowej. W normalnych warunkach wystarczy połączyć obie izolacje na zakład 15-30 cm. Jeżeli grunt jest podmokły zalecam złącz klejone.
      • chudy beton lub beton zwykły - stanowi podkład dla warstw podłogi, zabezpiecza hydroizolację przed uszkodzeniami. Grubość 10-15 cm. Pod ścianami działowymi warto go dozbroić siatkami stalowymi. 
      • podsypka - z piasku lub drobnego kruszywa - wyrównuje podłoże gruntowe. Grubość zależy od tego jak równe jest podłoże, ale nie powinna być mniejsza niż 10 cm. Koniecznie należy ją dobrze zagęścić.


      A teraz tradycyjnie plusy i minusy tego rozwiązania:


      + konstrukcja doskonale znana przez wszystkich wykonawców, sprawdzona na wielu budowach
      + odporna na błędy wykonawcze
      + wykonana z materiałów powszechnie dostępnych i względnie tanich
      + w typowych warunkach będzie to najtańsza konstrukcja
      + odporna na działanie gryzoni, korzeni itp.
      + odpowiednia dla gruntów mokrych (np w piwnicy i wysokim poziomie wód gruntowych)



      - duża czasochłonność wykonania i konieczność dzielenia robót na kilka etapów (najpierw podsypka i chudy beton, następnie najwcześniej po ok miesiącu można wykonać izolację przeciwwilgociową, termiczną i wylewkę)
      - skomplikowana wielowarstwowa budowa
      - duża wysokość konstrukcji
      - mostki termiczne na styku chudego betonu i ściany działowej




      Kolejność prac

      Wykonanie klasycznej podłogi na gruncie wymaga zsynchronizowania z wieloma innymi  pracami budowlanymi. Niezwykle ważna jest kolejność robót, aby nie trzeba było niszczyć wcześniej wykonanych elementów. A zatem po kolei.
      1. Po wybudowaniu fundamentów i ścian fundamentowych zasypujemy je do odpowiedniego poziomu. 
      2. Nie możemy jednocześnie zapomnieć o rozprowadzeniu kanalizacji (tzw. poziomów), wraz z wyprowadzeniem instalacji na zewnątrz.
      3. Teraz możemy wykonać podsypkę pod chudy beton. Bardzo ważne jest jej prawidłowe zagęszczenie. Bez tego podłoga może nam osiadać, a ściany działowe pękać.
      4. Podkład betonowy (chudy beton) najlepiej wykonać przed murowaniem ścian zewnętrznych. Będzie stanowił doskonałe podłoże do składowania materiałów oraz stemplowania stropu nad parterem.
      5. Przed rozpoczęciem murowania ścian  parteru koniecznie należy ułożyć izolację poziomą na górnej powierzchni ścian fundamentowych (z odpowiednim zakładem do połączenia z izolacją podłogi).
      6. Prace związane z podłogą kontynuujemy dopiero po wykonaniu tynków wewnętrznych. Układamy folię izolacyjną, rozprowadzamy rury CO.
      7. Następnie układamy warstwę, najlepiej dwie warstwy płyt styropianowych przeznaczonych do podłóg na gruncie. Podwójna warstwa płyt ułatwi rozłożenie rur CO i zapobiegnie mostkom cieplnym.  
      8. Teraz pora na ułożenie wylewki. Polecam specjalistyczną ekipę z miksokretem. Zrobią to szybko a powierzchnia będzie równa i gładko po zatarciu "helikopterem". Oczywiście wylewkę możemy wykonać też metodami gospodarczymi, ale trudno będzie uzyskać porównywalny efekt.
      9. Z ostatnim etapem, czyli ułożeniem wykończeniowej posadzki nie spieszymy się. Wylewka musi dobrze wyschnąć - miesiąc to absolutne minimum, a im dłużej tym lepiej. Szczególnie dla posadzek  z drewna lub ogrzewania podłogowego. To tyle i cieszymy się naszą nową podłogą.

      FacebookGoogle PlusRSS FeedEmail