Płyta fundamentowa dla budynków niepodpiwniczonych posadowiona na gruntach, w których poziom wody gruntowej jest wysoki (znacznie powyżej głębokości przemarzania). To specjalne rozwiązanie dla gruntów podmokłych i bardzo małej nośności.
Ze względu na możliwość zamarzania wody gruntowej (a tym samym niszczenia spójności gruntu) płytę fundamentową należy posadowić poniżej głębokości przemarzania. Czyli w zależności od regionu kraju od 0,80 m do 1,20 m poniżej poziomu terenu. To z kolei wymaga wykonania ścian fundamentowych i zasypki fundamentowej, a także podłogi na gruncie.
Jest to rozwiązanie dość kosztowne - niestety łączy najdroższe elementy płyty fundamentowej (żelbet płyty) i tradycyjnych ław (ściany fundamentowe i konstrukcja podłoga na gruncie). Dlatego należy je stosować jedynie w szczególnych warunkach - podmokłe grunty o niskiej nośności.
Zawsze możemy zastosować rozwiązania zamienne:
- wymiana gruntu na przepuszczalny (najlepiej żwir lub inne kruszywo grube) na głębokość większą niż poziom przemarzania oraz zastosowanie drenażu opaskowego. Dno wykopu można też wyłożyć folią - patrz tutaj. Jednak nie zawsze jest to możliwe do wykonania - wszystko zależy od budowy geologicznej i naporu wody.
- stałe obniżenie poziomu wody gruntowej (np przez drenaż). Takie osuszenie terenu pod budynkiem jest rzadko możliwe, a jeśli już to przeważnie kosztowne i trudne w realizacji.
- tradycyjne ławy posadowione na gruntach o odpowiedniej nośności - wymaga znacznie głębszego posadowienia (na warstwach nośnych) i nie zawsze jest możliwe i ekonomicznie sensowne (zbyt duża głębokość)
- posadowienie pośrednie - studnie, pale , mikropale. To już specjalistyczne rozwiązania geoinżynieryjne.
0 komentarze:
Prześlij komentarz